Historia opony, czyli jak to było…
Początki powstania opony datuje się na 1839 rok, kiedy to Amerykanin Charles Goodyear opracował proces produkcji gumy oraz wulkanizację kauczuku. Pierwsza opona dętkowa powstała w 1845 roku, a w 1846 roku została opatentowana pierwszy raz we Francji przez Roberta Williama Thomsona.
Dopiero w 1888 roku J.B. Dunlop wynalazł oponę dętkową do roweru. Trzy lata później Édouard Michelin i jego brat André wynaleźli dętkową rozbieralną oponę pneumatyczną, którą dostosowali do kół samochodowych w 1895 roku. Rok później pierwsza opona samochodowa znalazła się na wyposażeniu Benz Velo. Osiem lat później, ówczesny Continental wprowadził opony z bieżnikiem.
Czarne opony pojawiły się w roku 1918 na skutek zastosowania sadzy jako wypełniacza. W tym samym roku rozpoczęto również produkcję opon z kordem (włóknem) tekstylnym. Rok 1924 to rok wynalezienia opony wysokociśnieniowej. Dopiero dziesięć lat później wprowadzono na rynek opony zimowe.
W roku 1946 firma Michelin stworzyła pierwsze na świecie opony radialne, a rok później firma Goodrich Corporation zaprezentowała opony bezdętkowe. Dopiero w roku 2000 koncern Michelin pokazał opony z systemem PAX. To dzięki niemu można poruszać się z przebitą lub pozbawioną ciśnienia oponą.
Źródło: Opona pneumatyczna [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2018-12-21 02:22Z [dostęp: 2019-02-04 10:34Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Opona_pneumatyczna&oldid=55370796
